foto’s - Credits

Een mens zit toch raar in mekaar:
Modest is dood en ík heb vannacht over Arthur liggen dromen.
Ik dacht - het is gênant maar het is wat het is - dat ik zijn hand tussen mijn benen voelde. Ik vond het zelfs aangenaam... Het was mijn eigen hand.

Fel foorwijf, onvervalste volksvrouw, krolse frietkotmadame, dat is Miranda. Ze toont je de zwarte achterkant van de kermis, want het is heus niet allemaal jolijt, daar waar men suikerspinnen draait en een snoezige peuter naar eendjes graait. Ze heeft haar hart op de tong, en genoeg littekens op lijf en ziel om je te doen glimlachen én naar adem te laten snakken. Miranda's gepieker, tussen de sterfdag en de begrafenis van haar minnaar, legt de schoonheid van een getekend leven bloot. Laat je meevoeren op haar nostalgische achtbaan waar levenslust en verval elkaar moeiteloos vinden.

Muziektheater van DE KOLONIE MT in samenwerking met TAZ#2014, gespeeld door Marijke Pinoy als Miranda. Bo Spaenc en zijn Vintage Orkestra tarten deze macabere dans met flarden blaffende kermisklassiekers uit de muziekjaren '60 en '70. Erik Vlaminck schreef de tekst, een spin-off van zijn bejubelde roman 'Suikerspin'. Dominique Van Malder giet het geheel in een frisse regie en Pat Van Hemelrijck bouwt woeste scènebeelden op locatie.